Η Σωτηρία Μπέλλου δεν χωράει σε αγιογραφίες. Ήταν φωνή-ξυράφι, ψυχή-καμίνι και ζωή που δεν έμαθε ποτέ να υποκλίνεται. Ήδη από τα πρώτα της βήματα, η ζωή της έμοιαζε με κακογραμμένο μελόδραμα που μόνο η ίδια μπορούσε να διορθώσει. Την πάντρεψαν με το ζόρι με έναν άντρα που την κακοποιούσε, σε σημείο να αποβάλλει. Εκείνη απάντησε με βιτριόλι. Πλήρωσε το τίμημα της ελευθερίας με φυλακή, αφήνοντας πίσω το ρόλο του θύματος. Στην Κατοχή οργανώθηκε στην Αντίσταση με το ΕΑΜ. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και βασανίστηκε. Πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά και στη Μάχη της Αθήνας καταλήγοντας με σφαίρα στο χέρι και χειροπέδες στους καρπούς. Κι όμως δεν σταμάτησε. Το 1949, κάποιοι Χίτες την έκαναν τουλούμι στο ξύλο στο κέντρο που τραγουδούσε, γιατί αρνήθηκε την "παραγγελιά" τους. Στο πάλκο και ο Τσιτσάνης. Κανείς δεν αντέδρασε να την υπερασπιστεί. Αντράκια ξεφτίλες...Η Μπέλλου είχε αποδείξει ξανά ότι δεν ήταν απλώς μια μεγάλη τραγουδίστρια. Ήταν σωστή θεομηνία. Μια γυναίκα από ατσάλι που ποτέ ...
Εκτός κάδρου. Εντός στόχου. Πάνω από τα συμφραζόμενα.