Υπάρχουν μουσικοί που άφησαν ίχνη. Ο Jimi Hendrix άφησε…κρατήρα. Όχι απλώς επειδή έπαιζε την κιθάρα ανάποδα ή της έβαζε φωτιά, αλλά επειδή έκανε κάτι βαθύτερο: επανεφηύρε την ίδια την ιδέα του ηλεκτρικού ήχου. Κι αν σήμερα οποιοσδήποτε πιτσιρικάς μπορεί να ανοίξει ένα plugin και να γεννήσει έναν εξωγήινο ήχο με ένα κλικ, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον άνθρωπο που έκανε την Stratocaster να μιλάει σε διαλέκτους που κανείς πριν δεν είχε ακούσει. Ο Hendrix δεν ενδιαφέρει τους μουσικολόγους σαν απλή μελέτη περίπτωσης, αλλά ως μουσικό φαινόμενο: Είναι ένα από τα σπάνια δείγματα όπου η τεχνική αρετή, η τεχνολογική περιέργεια και η πολιτισμική στιγμή συντονίστηκαν σαν στουντιακά κανάλια χωρίς διαρροές. Κι εκεί, μέσα σ’ αυτή τη μαγική ευθυγράμμιση, έγιναν πράγματα που ακόμα μετράμε. Καλώδια, ηλεκτρισμός και...μια απείθαρχη Stratocaster Στα τέλη των 60s, η ηλεκτρική κιθάρα ήταν ήδη δημοφιλής. Όμως ήταν ακόμη δεμένη με τη λογική του "πένα-καλώδιο-ενισχυτής" και οικείες πεντατονικέ...
Εκτός κάδρου. Εντός στόχου. Πάνω από τα συμφραζόμενα.